AGNIESZKA HOLLAND W TEJ KSIĄŻCE PO RAZ PIERWSZY ODSŁANIA CAŁĄ PRAWDĘ O SWOIM ŻYCIU

Żadna polska reżyserka nie odniosła w kinie tak wielkiego sukcesu jak ona. Jest ikoną i - jak czasem mówią o niej młodsi - matką chrzestną całego pokolenia filmowców.

Jak się pracowało i tworzyło w męskim świecie kina? Jak wyglądało jej dzieciństwo po tragicznej śmierci ojca? Dlaczego spośród wielu utalentowanych polskich filmowców właśnie ona zrobiła karierę na Zachodzie? Jak odnalazła się w Paryżu jako samotna matka uchodźczyni? Jak trafiła do Hollywood pod skrzydła takich sław jak Coppola?

Karolina Pasternak, dziennikarka filmowa, dzięki niezwykłej relacji z bohaterką tej książki stworzyła pełną nieznanych i zaskakujących faktów biografię reżyserki.

Bardzo żałuję jego decyzji o rezygnacji z aktorstwa, ale chyba potrafię go zrozumieć. Gadaliśmy kiedyś, i Marek, smutny, mówi do mnie: "Andrzej, ja tak bardzo marzę, żeby jakiś reżyser mnie zrugał. Tymczasem przychodzę na plan i wszyscy mnie tylko poklepują po ramieniu. Powtarzają, że wspaniale, właśnie o to chodziło. Gdyby powiedział, że do dupy, fatalnie, jeszcze bym z siebie coś wykrzesał, a tak?".
[Andrzej Grabowski]

Marek jest gejzerem żartów na planie. Zwierzał się, że u Krzysztofa Kieślowskiego przy filmie "Bez końca" nie mógł wytrzymać, bo wszystko było tak strasznie na serio. Marek ma uczulenie na - jak sam mówi - "powagę i namaszczenie", podczas realizacji filmu. Takie myślenie nas łączy, ponieważ uważam, że kręcenie filmów w porównaniu z innymi poważnymi zawodami jak lekarz czy nauczyciel jest niepoważne.
[Juliusz Machulski]

Jest świetny w każdym calu. Świetny jako człowiek, kompan, jako dusza, jako aktor.
[Janusz Majewski]

Marek ma coś takiego w sobie, co chciałoby się mieć w domu.
[Kazimierz Kutz]

Marek jest dla polskiego kina, polskiego teatru, ale też w ogóle dla polskiej kultury postacią szczególną.
[Daniel Olbrychski]

Udało mu się spełnić sen o niezależności. To jest sen bardzo wielu aktorów, ale zwykle nie przechodzi w realność.
[Olaf Lubaszenko]

Chyba znudził się aktorstwem, widząc, że w Polsce już niczego więcej nie może osiągnąć. Teraz po prostu chce sobie pożyć.
[Renata Dancewicz]

Grażyna Szapołowska obdarzona jest nie tylko urodą, ale niewątpliwym talentem aktorskim. Jest w niej coś nieodparcie kobiecego. (.) Pokazała, iż potrafi zagrać bardzo różne postaci, a środki artystyczne, którymi dysponuje, predestynują ją do ról niejednoznacznych w swej ostatecznej wymowie.Wiesława CzapińskaW autobiograficznej powieści autorka opowiada o emocjonalnej podróży, którą odbywa w dwóch przestrzeniach: realnej i umysłowej. Pierwsza ma określony czas i miejsce. Jest nim dom w Aninie i okres 13-14 tygodni, w trakcie których umierała matka bohaterki. Poszczególne zdarzenia zapisane w formie notatek czy relacji stanowią główną oś utworu i budzą pamięć - czyli drugą przestrzeń. Codzienność przecinają wspomnienia dzieciństwa, planów filmowych, miłości, spotkań, podróży. Obrazami z przeszłości sterują emocje i wrażliwość autorki. Spoza maski zimnej femme fatal przyczepionej jej przez media wyłania się wrażliwy człowiek, uważny obserwator ludzi i otaczającej rzeczywistości.Grażyna Szapołowska urodziła się w Bydgoszczy w 1953 roku. Jest aktorką filmową, teatralną i telewizyjną, producentką, autorką zbioru opowiadań Pocałunki i współautorką scenariusza "Pola Negri". Od początku kariery zaznaczała swoją obecność w międzynarodowej kinematografii. W wielu europejskich produkcjach stworzyła znaczące kreacje, za które otrzymała liczne nagrody.